insanın kendini bir kenara bırakarak yaşaması çok ağır bir yükmüş. kendimi hiç bu kadar yorgun 
hissetmemiştim.omuzlarımda yıllardır taşıdığım bensiz mutluluklar canımı acıtmaya ve hatta yaralarımı daha da çok kanatmaya başladı.fakat her zorluktan bir umut doğarmış bunu ispatladı aklım bana.belki de ilk defa kalbimi bir kenara bırakıp aklımı dinleyerek vardım bu karara...artık ; ÖNCE BEN,SONRA HERKES....uygulamaya geçiyorum...2014 benim yılım,yüreğimin değil aklımın yolu olacak...









0 yorum:

Yorum Gönder