Tanıdım Seni

Seni yalnızlığından tanıdım Kirpikleri kırık çocuk
Çiğneyip durduğun dudaklarından.
Gözlerin küllenmiş yangın yeriydi
Bir eylül göğünün bulut kümeleri
 Donuk bakışlarında;
Hüznün nasıl da benziyordu Benim ilk gençliğime


Ellerinden tanıdım seni 
Yüreğinin yansısı tedirgin ellerinden. 
Bir uzak boşluğa yağmur yağıyordu -
Anılardan anılara ince çizikler…-
 Yüzün bir türkü sonrasının Kederli dalgınlığında; 
Güldün mü, ben mi yanıldım, bilemiyorum 
Ağıt gibi bir alay dudak uçlarında 
Gücenik duruşundan tanıdım seni.

Seni kendimden tanıdım çocuk; 
Yüreği sürekli çiğnenen bir yol
 Gövdesi acılardan acılara köprü…
 Biraz öfke, biraz umut, 
çokça onur olan kendimden.
Eğildim öptüm yıkık alnından
 Uzaktın, kıyamadım sessizliğine
 Biraz daha dedim içimden, biraz daha; 
Gün olur, onuru güzel çocuk
 Acı da yakışır insanın yüreğine.




3 yorum:

herşeyin bişeyi var dedi ki...

muhteşem...ben yazdım de ..
de ki düşüp bayılayım harika !!!

Kırmızı yağmurlar dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Kırmızı yağmurlar dedi ki...

Tesekkur ederim canim.nerde bende bu yetenek Meralcim.nette buldum,maalesef ben yazmadim :(

Yorum Gönder