Duramadığın duraklarda darmadağın oluyorsun. Şehir hareket ediyor sanki ! Son tren, son otobüs, hepsi yoluna sensiz devam ediyor... Ayrılık arası veriyorsun gidemediğin her yerde. Ve her şarkıda, her nota arasında, bir notayı daha kurban ediyorsun. Sol anahtarın açmıyor yüreğini. En alt seslerden söylüyorsun şarkılarını... 

vurdum duymaz görünmek hiç kolay değil... Vuruyor aslında en mahrem dediğin yerlere ve içinde yıkıntılarla yaşıyorsun. Umarsız haykırışlara dönüyor çığlıkların. Acı yüreğine sızıyor, bir ayyaş gibi bilinçsiz, düştüğün yerde kalıyorsun. Ayağakalkma çabaların çaba göstermiyor. Hiç bir yalnızlık ise insana can vermiyor. 

Alışkanlık derecesinde kayboluşlar yaşıyorsun...Yaşadıkların ise yaşayamadıklarının en büyük kanıtı oluyor. Geçtiğin her zaman geçemediğinde birikiyor. Biriktirdiklerin senden kaçarcasına uzaklaşıyor.

0 yorum:

Yorum Gönder